De laatste week: zon, zee, strand…chillen!

Deze week was alweer de laatste van deze ongelofelijke reis! Zaterdag hebben we het regenachtige Arusha achter ons gelaten en zijn we met het vliegtuig naar Zanzibar gegaan. Vliegtuig is misschien een groot woord, want op het mini vliegveldje van Arusha mochten we in een prachtig klein propeller-vliegtuigje stappen. Er konden maar twaalf passagiers in en als we een beetje flink naar voren leunden zaten we in de cockpit en konden we zelf het vliegtuig besturen. Heel hard ging het niet, maar het was een erg leuke vlucht want we konden veel van het land zien (helaas niet de Kilimanjaro) omdat we maar op 4 km hoogte zaten. Op Zanzibar wachtte ons een stralend blauwe lucht en een even blauwe zee. De eerste nacht hebben we in Stone Town doorgebracht, daar hebben we zaterdagavond door de stad lopen slenteren. Stone Town is een groot doolhof en je raakt er makkelijk verdwaald. Hoewel dat verdwalen eigenlijk helemaal niet erg is want zo kom je bij de leukste straatjes terecht. Door Arabische en Mediterrane invloeden krijg je telkens het gevoel alsof je terug in de tijd loopt. Wat ook heel fijn was is dat de mensen hier helemaal niet opdringerig waren, bij souvenirwinkels vroegen ze wel of je binnen wilde komen, maar daar hield het gelukkig ook op. Op afgeladen volle markten en drukke straatjes werd je gewoon genegeerd en dat was extra lekker slenteren. Bij een standje hebben we nog een paar ‘echte’ voetbalshirts gekocht, helaas kwam ik er in het hostel pas achter dat mijn Barcelona shirt door ..atar Airways gesponsord wordt, vrij stom! ’s Avonds hebben we nog tot laat zitten eten aan een heel gezellig plein.
Zondag hebben we onze verkenning van Stone Town voortgezet, we liepen een tijdje langs de zee waar ook een paar mooie kathedralen, moskeeën en forten staan, een prachtige mix dus. Helaas was vanwege de Eerste Paasdag veel dicht, behalve de souvenirstandjes welke letterlijk overal in de stad te vinden waren, zelfs in het oude fort aan zee stond het binnenplein bezaaid met standjes, een beetje jammer van het uitzicht. En hoewel we niet echt van plan waren om souvenirs te kopen kwamen we met volgeladen tassen weer thuis, het is mij zelfs nog gelukt om mijn Barca shirt in te ruilen voor Qatar Airways. ’s Middags hebben we de taxi genomen naar het oosten van Zanzibar. In Mbuyuni Beach Village in Jambiani hadden we een plekje gevonden om de rest van onze vakantie ongegeneerd hard te relaxen. Daar aangekomen zijn we meteen een belachelijk warme Indische Oceaan ingedoken, een zout, maar schoon zwembad en zijn we geheel in stijl aan de cocktails gegaan, niet slecht kan ik jullie vertellen!
Maandagochtend hadden we helaas wat regen, maar in de middag werd het droog en bloedheet. De zee is erg ondiep en bij eb konden Robin en ik zo 300m de zee in lopen en kwam het water nog maar tot aan onze enkels. Op het heetst van de dag zijn we naar Paje gelopen, vrij stom want het zweet droop aan alle kanten over mijn lichaam en Paje zelf was zo goed als gesloten vanwege het laagseizoen. Wel lekker geluncht en op de terugweg was het een stuk aangenamer. Twee Engelse meiden kwamen naar ons toe om te vragen of wij mee wilden met snorkelen morgen. De aanbieding die ze van iemand op het strand hadden gekregen leek ons net iets te goed om waar te zijn (een hele dag snorkelen bij een tropisch eiland met lunch voor 9 euro), maar het leek ons wel leuk. Dinsdag kwamen we er inderdaad achter dat het aanbod te mooi was, na een uur te hebben gewacht samen met 5 Engelsen hebben we de moed maar opgegeven, vooral toen een van de meiden vertelde dat haar ook nog eens kreeft als lunch was beloofd wisten we zeker dat dit ze voor de gek waren gehouden, gelukkig hadden we niets betaald. Het was overigens vrij slecht weer de hele dag, weinig zon en veel regen. Snorkelen of op het strand hangen leek ons dus niet zo’n goed idee. Daarom hebben we (weliswaar in de regen, maar het was toch erg leuk) een specerijentoer gedaan. Op Zanzibar wordt van oudsher veel aan kruiden en fruit verbouwd en het was erg leuk om op een plantage te zien hoe dit in zijn werk gaat en hoe de verschillende kruiden er aan de bomen uitzien. Ik heb nooit geweten dat kaneel eigenlijk de bast van een boom is en dat vanille zo duur is omdat de bloemen met hand midden in de nacht bestoven moeten worden. Aan het einde kregen we een overheerlijke lunch waar alle kruiden die we hadden gezien in verwerkt waren.
Ik vond het toch wel jammer dat het snorkelen niet door was gegaan en in de zee voor ons resort kon je echt niet snorkelen. Het was geweldig weer dus woensdag heb ik bij het hotel geregeld dat zij, Merel en mij, meenamen op een prachtige zeilboot, gemaakt uit 1 mango boom, naar een lagune dichtbij om daar te kunnen snorkelen. Daar was het gelukkig wel een prachtige plek om te kunnen snorkelen. Vol mooi koraal, kleurrijke vissen, zee egels, zeesterren en zelfs twee zeeslangen.
Donderdag hebben we ook weer kunnen genieten van superweer en overdag niet veel uitgevoerd. Het eten dat we tijdens de specerijentoer hadden gegeten was zo lekker dat we dit zelf wilden leren maken. Daarom hebben we ’s avonds een kookcursus gedaan. Mohammed, naar eigen zeggen de beste kok van het eiland, had nog nooit een cursus gegeven dus we waren een beetje bang dat het niets zou worden. We kwamen aan in een gezellig klein keukentje waaruit we op maakten dat wij niet veel zelf konden doen. Gelukkig legde Mohammed veel uit en hebben we overal foto’s en notities van gemaakt. We kregen een drie gangen met typisch gerechten uit Zanzibar. En Mohammed had niet gelogen, wat ons betreft is hij de beste kok van Zanzibar. Hij vond het ook erg leuk om te doen en we hebben hem geholpen met wat tips hoe hij er een echte cursus van kon maken. Echt een heerlijk laatste diner hier op dit prachtige tropische eiland en ik kan niet wachten om deze gerechten zelf te maken.
Vandaag konden we gelukkig de hele dag nog in het resort blijven waardoor we rustig onze tassen konden pakken en uiteraard nog lekker konden relaxen en veel zwemmen. Over een uur pakken we de taxi naar het vliegveld waarna we via Dar es Salaam en Cairo (en een gebroken nacht) om drie uur morgenmiddag op Schiphol aan. Dan begint het echte leven weer en hard ook helaas!
Iedereen heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhalen en het plaatsen van reacties, ik hoop jullie allemaal snel weer te zien!