Er is meer dan Bali!

Haha, deze heeft nog langer geduurd dan de vorige! Komt omdat ik zo druk was met... nou ja, niks doen eigenlijk! 
Donderdag ben ik eindelijk uit Kuta vertrokken naar Sanur. Zoals ik al zei, Kuta is erg gezellig, maar het is ook wel leuk om echt iets van Indonesië te zien. Voor mijn gevoel zat ik nog geen kwartier in de bus toen ik al in Sanur werd afgezet en waren we de stad niet uit geweest. Toch, toen ik rondliep zag ik direct dat het anders was, het strand was schoon en het was een stuk kalmer om mij heen. Ik sliep wel een behoorlijk eindje van de hoofdstraat af, maar dat vond ik niet erg want voor mij was het een soort tussenstop om naar Lombok te gaan. Het strand was erg mooi en eindelijk ook schoon dus heb ik daar de rest van de middag doorgebracht. Het was kalm en zonnig weer, de golven aan het strand waren te kalm om te surfen. Toen ik door het dorpje liep kwam ik erachter dat er veel Nederlanders waren, maar dat de gemiddelde leeftijd wel zo rond de pensioensleeftijd lag. Allemaal mensen die in een luxe resort aan het genieten waren van hun rust. Daardoor was het ook wel even anders dan het drukke bruisende Kuta. Veel mooier maar misschien juist weer een beetje te rustig. 
Wat wel erg fijn is is dat je niet elke tien seconden een verkoper of taxichauffeur hebt, maar ik was niet van plan om lang in Sanur te blijven.
Omdat de boten naar Lombok vanwege de hoge golven  nog niet gingen ben ik vrijdag een dagje naar het eiland Nusa Lembogan gegaan, dat ligt een stuk dichterbij en daar gingen wel boten heen. Lembogan is een klein eiland die nog niet echt ontdekt is door toeristen en perfect is voor snorkelen. Met een Amerikaans stel ben ik dan ook rond het eiland gevaren naar Mangrove Point om daar te kunnen snorkelen. Het water was kalm en het was prachtig weer, ideale omstandigheden dus om te snorkelen. Toen ik het water in dook viel mijn snorkel bijna uit mijn mond van verbazing. Overal waar ik keek zag ik prachtig koraal en kleurrijke vissen. Elke paar meter zag je wel iets nieuws, aparts en wonderbaarlijks. Het leek haast wel alsof lelijke vissen niet in dit stuk zee mochten komen. Wat ook erg leuk was, was om een stuk brood voor je gezicht in het water te gooien en vervolgens de vissen helemaal leip te zien gaan. Uiteindelijk heb ik best wel lang in het water gelegen want toen we weer terug in het dorpje kwamen was het eigenlijk al weer tijd om naar Sanur te gaan. 
De volgende dag wilde ik toch maar proberen om naar Lombok te gaan dus ben ik in ieder geval op de bus gestapt naar Padangbai van waaruit de boot naar Lombok gaat. Onderweg stapte twee Canadezen in die ook hetzelfde idee hadden. Toen we tien kilometer vanaf Padangbai waren zagen we al vrachtauto's staan die al vier dagen aan het wachten waren. Wij kregen echter te horen dat sinds die ochtend de boten weer gingen dus daar waren we wel blij mee. Daar aangekomen was het een grote chaos omdat iedereen op de boot wilde. In die chaos werd ons een kaartje aangesmeerd om vandaag naar Lombok te gaan en de volgende dag naar Gili met transport op Lombok. Het klonk allemaal erg goed, maar toen we erachter kwamen dat we nog geen kaartje voor de veerboot hadden begonnen we een beetje te twijfelen. Een Duitser die dit mee had gekregen vond het geweldig en liep te hele tijd te roepen dat we opgelicht waren. Toen er al een boot vertrokken was en blijkbaar de laatste boot op het punt stond kwam hij eindelijk aan met kaartjes voor de boot. Wij moesten toen rennen naar de boot, kregen daar te horen dat ie al vol zat! Na grote puppy ogen op te hebben gezet mochten we gelukkig op het laatste moment toch wel op de boot. Haha na vier dagen geen boten tussen Lombok en Bali pak ik gewoon een van de eersten weer op goed geluk! 
De boot was niet heel erg schoon, maar die vijf uur was prima uit te houden met de twee Canadezen, een Australiër en die Duitser. De Duitser hadden we uiteraard netjes onze middelvinger gegeven dat we toch op de boot waren, maar hij bleef maar door zeiken dat er geen transport voor ons zou zijn naar onze slaapplek. Toen we op Lombok aankwamen was het inmiddels al donker en stond er heel netjes een busje voor ons te wachten om ons naar Senggigi te brengen, we werden als prinsen behandeld! In Senggigi aangekomen vertelden ze dat zij nog wel boten naar Komodo lieten gaan dus als we nu boekten we een gratis nacht in een hotel kregen. Francis en ik hadden daar wel zin in, maar Chloe kon niet omdat ze weer naar huis moest. Die gratis nacht was wel grappig want ze hadden, en dat hadden wij natuurlijk moeten weten, een heel klein kamertje met maar een tweepersoonsbed! Ik kende die twee pas een halve dag en mocht meteen met ze in bed slapen! 
Na een slechte nacht (het was veel te warm en iedereen werd telkens wakker waardoor de anderen ook weer wakker waren) waren we zondag klaar om naar Gili Trawangan te gaan. Ook nu werden we netjes naar de haven gebracht en werd er wel op tijd een kaartje gehaald. Het was prima weer op Trawangan, dus voordat ik heb bijgeslapen ben ik nog even een stukje door het dorp gelopen en kwam er al meteen achter dat de sfeer daar compleet anders is dan op Bali. Als de mensen tegen je praten zijn ze serieus geïnteresseerd in je in plaats van dat ze iets aan je willen verkopen. Dit in uitzondering tot paddo's en marihuana (er is geen politie op Trawangan) die ze wel gezellig met jou willen doen. Na een lekkere pizza, Chloe kon in tegenstelling tot Francis en ik niet zo goed tegen het lokale eten, heb ik in een cafe de finale van de Australian Open gekeken met een hele hoop anderen. Na een mooie Skype sessie met mijn ouders en de familie Baas was het tijd voor mijn bedje. 
Maandag heb ik met de twee Canadezen fietsen en snorkelmateriaal gehuurd en zijn we het eiland rondgefietst op zoek naar mooie plekken om te snorkelen. Na een tijdje fietsen vonden we een mooi strand waar misschien wel schildpadden waren. Heerlijk warm water met prachtige vissen, maar het koraal was erg slecht. Dat komt omdat vroeger de vissers hier met dynamiet visten! Jammergenoeg geen schildpadden gezien. Toen zijn we het eiland rondgefietst, waar we binnen een half uur rustig fietsen mee klaar waren. De andere kant van Trawangan is helemaal uitgestorven dus je hebt daar de privé  stranden voor het uitkiezen. Uitgestorven op een paar mislukte hotelprojecten na overigens. Na lunch in het dorpje hebben we nog een keer geprobeerd met twee Zwitsers om schildpadden te zien. We waren letterlijk nog geen minuut in het water of er kwam al een prachtig exemplaar langs zweven, gevolgd door een enorme zeeschildpad die we met z'n vijven een tijdje zijn gevolgd. Na het snorkelen heb ik nog even geslapen omdat er die avond een groot feest bleek te zijn. Op de markt kon je geweldig eten en dat is ook de beste plek om mensen te leren kennen. Gili Trawangan is echt een supergezellig eiland, binnen een half uur zaten we met een hele tafel vol backpackers en werden we uitgenodigd door een aantal Amerikanen om bij hun villa te komen indrinken. Daarna eindelijk om een uur of een naar het feest, wat ook erg gezellig was omdat ook alle locals erbij waren. 
Dinsdag heb ik heerlijk uitgeslapen en leek het mij wel een goed idee om een duikcursus te gaan doen. Ik heb mij zonder er verder over na te denken opgegeven. Ik had er best veel zin in en het theorieboek dat ik had gekregen was ook erg interessant. Maar de cursus zou de complete tijd dat ik op Trawangan zat in beslag nemen en ik had echt geen zin om te leren op een tropisch eiland haha! Daarom ben ik er na een dag maar mee gekapt en ben ik verder gegaan met waar ik mee bezig was, niks! 
Woensdag ben ik met mijn drie buren, allemaal puur toevallig Nederlanders, nog een keer wezen snorkelen. Op een plek waar ze het koraal proberen te herstellen met behulp van staal dat onder stroom staat. Heel grappig om te zien want ze doen er allemaal vormpjes in zoals een vliegtuig en een schildpad. In het begin was het heerlijk weer, maar rond een uur of 3 begon het echt te storten. Gelukkig zoals het hoort maar een uurtje en daarna was het weer prima weer. Ook op woensdag was er weer een mooi feest waar het hele eiland op af kwam. Gewoon buiten onder de sterrenhemel, met het strand aan je voeten tussen bijna elke nationaliteit ter wereld! Geen slechte plek om een paar dagen te zijn.
Donderdag had in een snorkeltocht met een aantal op de planning staan, maar in werd te laat wakker en blijkbaar was de rest ook niet gegaan want die kwam ik later tegen op het eiland! Haha, erg grappig, de sfeer op het eiland zorgt ervoor dat je bijna niets uitvoert terwijl je toch het gevoel hebt dat je een leuke dag hebt gehad! Achteraf had ik trouwens geluk dat ik niet ben wezen snorkelen want om 1 uur begon het te enorm te stormen. Dat was wel een slechte dag want alleen tussen 4 en 6 is het droog geweest en de rest van de dag heeft het geregend. Toch heb ik mij prima vermaakt op de markt onder een kraampje met een paar Engelsen uit China en Zuid-Afrikanen uit Zuid-Korea (hoe bedoel je multi-culti?) 
Vrijdag was het al weer tijd om te vertrekken en als goedmakertje van de dag daarvoor was het stralend weer dus ben ik met een heleboel eerst nog wezen zwemmen voordat ik en Francis de laatste boot naar Lombok pakten. Op Lombok begon het ironisch genoeg meteen te regenen. We werden weer netjes met een busje opgehaald en naar Senggigi gebracht. Daar hebben we bij dezelfde maatschappij twee scooters gehuurd en vroegen of de Komodotrip nog steeds doorging omdat we hoorden dat alle andere maatschappijen alles hadden afgeblazen en de Indonesische overheid zelfs had verboden om de zee op te gaan. Maar de man zei doodleuk dat het allemaal nog gewoon door ging. 
Zaterdagochtend zijn Francis en ik op de scooters gestapt en naar het zuiden gereden in de richting van Kuta (Lombok, in Indonesië zijn twee Kuta's om het makkelijk te houden). Rijden op de wegen van Lombok is echt een genot, de wegen zijn prachtig, het is rustig en de natuur is veel mooier dan Bali. Er was zelfs een soort snelweg van Senggigi naar het vliegveld, omdat ze de komende paar jaar een enorme toename aan toeristen verwachten en daarop voorbereid willen zijn. In Kuta aangekomen viel mijn mond echter even open, echt heel smerig en oud allemaal. Maar toen we verder keken zagen we de mooie stranden en wat betere restaurants en hotels. Na een lunch zijn we de grote wegen afgegaan op zoek naar mooie stranden. Dat was wel even wennen want soms was er echt geen weg of zaten er enorme gaten in. Daar werden onze motorrijtechnieken wel op de proef gesteld. En om het nog moeilijker te maken kwam er zo nu en dan een hoosbui over ons heen. Maar het was het allemaal waard, als je een heuvel over ging zag je een adembenemend uitzicht van witte stranden met palmbomen beschut door ruige kliffen en groene heuvels. Wat ook erg leuk was is dat je echt op afgelegen plekken komt waar ze niet zoveel toeristen zien en dus echt oprecht blij zijn om je te zien. Kinderen die naar je zwaaien en achter je aanrennen en iedereen die in hun beste Engels met je probeert te communiceren. Leuke kleine gehuchtjes met rijstvelden, koeien, kippen en kinderen die zich aan het wassen zijn in de rivier. Op een gegeven moment werden we gestopt door twee jochies van een jaar of 10 die naar een rijstveld wezen, roepend 'beach'. Dus zij sprongen achterop en wij mochten door het veld van hun moeder naar een afgelegen strand, heel gaaf! Het volgende strand kon alleen bereikt worden door door een rivier te rijden, waar ik in eerste instantie niet zo blij mee was want als we de scooter zouden mollen zou ons dat 500 dollar kosten (om nog niet te spreken van het feit dat we vast zouden zitten in the middle of fuck bum nowhere). Maar het ging allemaal goed en ook dat was het waard. Daarna werd het weer echt heel erg slecht, we moesten nog een aantal kilometer door de modder rijden voordat we weer op een normale weg uitkwamen. Via een goede weg zijn we in de stromende regen weer terug naar Kuta gereden. Helemaal nat en koud (een gevoel dat ik al een paar maanden niet meer heb gehad) kwam ik aan bij ons hotel. Gelukkig was het een prima hotel waar we even goed konden opfrissen en vroeg naar bed. 
Vandaag ben ik wakker geworden met een strak blauwe hemel! Wat een prachtige dag, alleen maar zon en helemaal niet benauwd! We wilden naar een waterval in de buurt van de vulkaan Rinjani, maar omdat het zuk weer was hebben we eerst maar eens (voor de verandering) een mooi strand opgezocht om daar even te relaxen. Ook hier was het prachtig en hadden we het strand bijna voor ons zelf, er zijn voordelen om in het laagseizoen naar Lombok te gaan. Daarna gingen we de waterval van Tetebatu opzoeken, die was wel een eindje weg dus we moesten ruim twee uur rijden. Onderweg zijn we nog even gestopt om in een willekeurige tent voor een halve euro prima te lunchen. Ik ben, na overal te hebben gegeten ijsklontjes gehad te hebben en zelfs kraanwater te hebben gedronken, nog niet zien geworden dus wat mij betreft kan in alles aan. Ook in het rijden zijn we steeds makkelijker geworden, we zijn zelfs al beter (lees sneller en roekelozer) dan de meeste Indonesiërs! Bij de waterval was het nog steeds heerlijk weer dus hebben we daar even gezwommen om af te koelen. Er was een gids mee om ons 'naar de waterval te leiden' maar er was gewoon prima een betegeld pad ernaartoe. Om een uur of vier zijn we weer terug naar Senggigi gejakkerd om precies op tijd te komen voor een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit heb gezien. De komodotrip was inderdaad afgeblazen dus hebben we nu een bus naar Labuan  Bajo (Flores)  geregeld om van daaruit naar Komodo te gaan. Morgen zitten we dus een hele dag in de bus om eindelijk wat dichter bij de draken en een verder prachtig eiland te komen!