Sydney

Woensdagochtend ben ik, na eerst door een hele serie aardbevingen te zijn geslapen, uit Christchurch vertrokken. Na een voorspoedige reis stond ik om 5 uur bij mijn hostel. Het Wake Up hostel was een van de mooiste waar ik tot nog toe ben geweest, met lekkere ruime kamers, een bar, mooie schone ruimtes overal en een zeer gezellige sfeer. Om 6 uur had ik afgesproken met Anke, die de afgelopen paar maanden in Australië heeft gezeten en toevallig de volgende dag naar Nieuw Zeeland zou vertrekken. Zij was inmiddels al twee dagen in Sydney dus wist natuurlijk alles al over de stad waardoor ze een mooie tour voor mij had voorbereid. Eerst hebben we een drankje gedaan in een draaibar waar de Drie Gezusters nog een puntje aan kan zuigen. Bovenin een wolkenkrabber midden in de stad zodat ik na een rondje heel Sydney eigenlijk al wel had gezien! Daarna zijn we even een pizza gaan eten. Niet zomaar een pizza maar uiteraard geheel in stijl met zeekrokodil en kangoeroe! Geen slecht hapje! Het was ook erg gezellig om ervaringen en tips uit te wisselen! Daarna zijn we nog heel even het bruisende nachtleven ingegaan wat erg divers en gezellig is, maar Anke moest de volgende morgen vroeg op en voor mij was het tegen die tijd ook al twee uur.
Anke had mij aangeraden om een wandeltour te nemen dus ben ik de volgende morgen rustig de stad ingelopen en ben met de tour meegelopen die zij had aangeraden. Het was een gratis tour ( altijd goed natuurlijk) gedaan door twee studenten die zelf in Sydney zijn opgegroeid. Er leuk en informatief en lekker los gedaan, hier kreeg je nog wat anders te horen dan saaie getallen over hoe hoog iets is of wanneer het gebouwd is. Bijvoorbeeld het eerste ziekenhuis dat compleet is gefinancierd door alcoholopbrengsten. Of uurlijkse onthoofdingen van een koning in een winkelcentrum en zeer inventieve (en illegale) manieren om mensen tot slaaf op een schip te bombarderen.
Het was heerlijk weer die avond dus ik ben na het eten zelf nog even op pad gegaan om Sydney te verkennen. Een zeer drukke maar heel gezellige stad, de straten zijn 24 uur per dag vol met mensen en auto's en in de parken is het ook altijd gezellig waar mensen komen relaxen, sporten en waar veel kinderen spelen. Ook is het een stad waar veel geld zit, heel veel dure auto's, grote huizen en mooie vrou...mensen! Je kunt hier redelijk goedkoop leven als je het goed aanpakt, maar je kunt ook heel makkelijk heel veel uitgeven in Sydney. Ik ben ook nog even 's avonds de Operahouse ingegaan, er was net een show afgelopen dus ik ben snel tegen de stroom het gebouw ingesneakt zodat ik zelfs nog even in het echte theater kon staan voordat ik eruit gekickt werd (ik viel een beetje op met mijn korte broek en teenslippers). In mijn kamer in het hostel had ik een zware nacht voor de boeg want er waren wat nieuwe lui ingekomen. De bass van de bar beneden dreunde me bijna mijn bed uit, twee mensen snurkten waarvan een zelfs praatte in zijn slaap en een kamergenoot zat in de bar, maar kwam ieder kwartier de kamer binnen om vervolgens het licht aan te laten staan! Fijn zo met z'n achten op een kamer!
Gelukkig had ik niet heel veel gepland voor de volgende dag dus kon ik lekker uitslapen. Ik ging een dagje Bondi beach bezoeken, ik was nog geen 5 minuten mijn hostel uit of ik was al twee mensen van de Kiwi Experience tegengekomen. Een daarvan, waar ik veel mee optrok in Queenstown, waarschuwde mij al dat het pittig zou zijn om daar helemaal heen te lopen. Maar ik had alle tijd van de wereld en dacht dat het wel zou gaan op mijn slippers. Na eerst post te hebben opgehaald van Anke in de buurt van Kings Cross, ben ik deze buurt ook nog even doorgelopen. Ik had gehoord dat dit een mooie plek om te stappen was, en het was inderdaad een leuk pittoresk buurtje met veel kleine oude cafeetjes. Het was inmiddels al twee uur en ik was nog steeds niet eens in de buurt van Bondi Beach dus ik moest de vaart er maar eens inzetten. En hoe verder ik liep, ik zag alleen maar bordjes met Bondi Junctio, geen Beach terwijl ik zeker wist dat ik goed ging. Na nog een uur lopen was ik eindelijk bij Bondi Junction en ik dacht dat ik er wel zo'n beetje was want op de borden stond het strand ook al aangegeven. Bondi Junction moet een soort van wijk zijn aan de rand van Sydney, maar het kwam meer als een groot winkelcentrum op mij over. Overal waar je keek winkels allemaal voor de rijke jetset van Sydney. Ik kwam erachter dat het nog eens een half uur lopen was naar het strand dus tegen die begonnen mijn voeten toch wel redelijk pijn te doen en wist ik inmiddels zeker dat ik de bus terug zou nemen. Het strand zelf was erg mooi, maar het weer hielp niet echt mee. Er waren niet heel veel mensen op het strand, maar er waren nog een aantal surfers bezig en dat was nog wel grappig om te zien. Na even relaxen en een boek lezen vond ik het eigenlijk wel leuk geweest en ben ik teruggelopen naar Junction. Onderweg kwam ik Eilis tegen, een Iers meisje van de Kiwi bus waarmee ik al had afgesproken om een keer hier te gaan stappen, maar verder niet echt meer iets concreets had gemaakt. Wat een kleine wereld! Uiteraard direct afgesproken om met een groep Ieren de volgende avond de stad in te gaan. Ik kwam nogal laat aan in het hostel dus ben ik vrijwel direct mijn nestje ingedoken en heb een heerlijke nacht gehad.
Zaterdag was een prachtige zonnige dag en ben ik eerst op mijn gemakje de Harbour Bridge opgelopen om daar bovenop een van de pilaren van een prachtig zonovergoten uitzicht van Sydney te genieten. 's Middags heb ik de boot naar Manly gepakt, dit is volgens velen het nieuwe Bondi en bovendien een stuk gezelliger. Ook vanaf de boot kreeg ik nogmaals een mooi uitzicht op de stad en met name van de Operahouse. Ook op de boot ontmoette ik weer twee mensen van Nieuw Zeeland. Manly was een prachtig schiereiland waar het gezellig druk was. Het strand waar ik op aankwam was kalm, weinig wind en niet heel erg vol. Maar toen ik naar Manly Beach liep, dat aan de oceaan ligt, werd de wind sterker en werd het ook een stuk drukker. Het hele strand lag vol met mensen, de zee zag ook zwart van de zwemmers en surfers, hier kon ik het wel een tijdje uithouden. Toen de zon al begon te zakken ben in toch maar terug gegaan naar de stad, ik wilde een beetje op tijd terug zijn want naast het stappen die avond wilde ik ook nog even bij het festival kijken. Ieder jaar is er hier in Sydney namelijk een groot openlucht festival met door de hele stad optredens. Voordat ik wat ging eten ben ik dus nog even door de stad heengelopen om daar wat van te zien. Ook hier uiteraard weer een erg gezellige sfeer, vooral in Hyde Park, het epicentrum van het feest. Daar was net een DJ op een Engelse dubbeldekker bezig de menigte uitzinnig te krijgen. Heerlijk om weer eens een keer goede techno (met ondersteuning van een saxofoon, geweldig!) in plaats van al die mainstream bende die ik inmiddels al wel redelijk zat was geworden. Lang kon ik echter niet blijven, ik had per slot van rekening met Eilis afgesproken, want dit zou nu echt de laatste keer zijn. Het duurde bij de Ieren alleen wat langer dan gepland dus stapte ik pas om elf uur de deur uit om naar the Rocks te gaan, de oudste buurt van Sydney. En het duurde maar en duurde maar, en ze waren er nog steeds niet. Eilis bleef wel smsen dat ze er aan kwamen, maar ik kon niets terug smsen want mijn bel tegoed was op, perfecte timing! Uiteindelijk heb ik een uur staan wachten en was ik al bijna pissig weggelopen, maar toen kwamen ze eraan en als goedmakertje kreeg ik meteen twee Jagerbombs in mijn handen gedrukt. Het werd een hele leuke avond, altijd eigenlijk als je met Ieren of Schotten op stap gaat. Het werd alleen veel te laat, want toen ik naar de tijd keek zag ik dat ik nog maar 3 uur had voordat mijn wekker ging! Oeps, en ik had een zware dag voor de boeg!
Dus snel afscheid genomen van iedereen en mijn bed ingegaan.
Ergens tussen een kater en nog dronken werd ik om 7 uur wakker. Vandaag ging ik namelijk een dagje naar de Blue Mountains. Na een snelle douche en geen ontbijt ging ik de bus in bij een excentrieke, typisch Australische buschauffeur. Achteraf bleek dat hij al bijna 70 was, maar hij leek nog maar 50 en had evenveel energie als 3 ADHD pubers bij elkaar. Ik heb het grootste deel van de heen rit geprobeerd wat slaap te pakken terwijl hij het ene na het andere verhaal afstak! We kwamen aan bij een aardig natuurgebied met wat mooie kliffen en veel tropische bomen, maar toen we over een grote stenen plaat liepen viel mijn mond open van verbazing! De rots hield plotseling gewoon op en je recht een honderden meters diep ravijn in gevuld met tropisch regenwoud! Zo'n bizar uitzicht had ik zelfs in Nieuw Zeeland nog niet gezien. De buschauffeur wilde dat ik op de rand van de rots ging zitten zodat hij gave foto's kon maken. Eerst had ik daar niet zo heel veel zin in aangezien ik dit keer niemand op mijn rug had met een parachute, maar zijn enthousiasme dwong mij bijna en eigenlijk zijn het nog best grappige foto's geworden.
Vervolgens zijn we nog naar een stel watervallen gegaan, maar daar heb ik er inmiddels al genoeg van gezien dus ik ben maar een beetje gaan genieten van het adembenemende uitzicht. Toen was het tijd om met een gondel de vallei in te gaan om een wandeltocht door het tropische woud te maken. Erg mooi om tussen dikke eucalyptus bomen te lopen en 'gelukkig' zijn we geen spinnen tegengekomen die daar wel leven. De buschauffeur bleef maar rare foto's van iedereen maken, ik hoefde dat niet zo nodig, maar het was wel erg grappig. Echt een man die veel te veel energie heeft, maar niemand die dat irritant vind, een goede eigenschap!
Voordat we met boot (die nogal saai was terug gingen) zijn we nog door het Olympische park gereden. Dat was wel heel erg interessant en leuk om te zien dat, in tegenstelling tot China, alles nog wel volop wordt gebruikt. Nu weer terug in Sydney ben ik behoorlijk moe, ik ga zo nog even lekker skypen met paps en mams en voorbereiden voor de vliegreis van morgen naar Singapore!