Prachtige parken, en mezelf van de brug gooien
Door: mickbaas
Blijf op de hoogte en volg Mick
24 November 2011 | Nieuw Zeeland, Auckland
Ik ben nu ongeveer een week onderweg, en ik moet zeggen het bevalt mij nog steeds uitstekend hier. Het weer is hier best wel goed eigenlijk, vandaag is het wat bewolkt maar ik heb de hele week heerlijk zonnig weer gehad. Omdat mijn eigenlijke rondreis (Kiwi Experience) morgen pas begint heb ik de afgelopen dagen Auckland een beetje verkend. Ik had al gezegd dat de stad zelf niet zoveel aan is want het is gewoon een groot bedrijventerrein. Dus ben ik maar wat parken gaan bezoeken, en die zijn echt bijzonder! Middenin de stad ligt een prachtig park aan de voet van een oude vulkaan, Mount Eden en als je daar op gaat dan heb je een prachtig uitzicht over de stad! Maandag ben ik naar Waiheke Island geweest, dit is een eiland waar vroeger al het uitschot naar toe werd gebracht, en tot aan een aantal decennia geleden werd er niks gebouwd waardoor het nog steeds een prachtige ongerepte natuur heeft. Dat hebben de miljonairs hier blijkbaar ook ontdekt want inmiddels zijn er honderden villa's her en der op het eiland neergezet. Het was echt geweldig om op mijn mountainbike door de heuvels te crossen en van het ene naar het andere adembenemende uitzicht te gaan! Daarom heb ik jullie hulp nodig om te kijken wat mijn vakantie huisje wordt (later als ik groot ben), zie foto's
Voor dinsdag had ik een dagje snorkelen even buiten Auckland op de planning staan, maar ik kwam erachter dat dat 'even buiten Auckland' toch zover weg was dat er niet eens bussen konden komen dus dat werd hem niet. Daarom nog maar een mooi park bezocht waar een enorm museum over de Maori cultuur staat. Het museum was inmiddels al dicht, maar wat mij betreft kom ik daar over een paar weken nog wel. 's Avonds ben ik gaan stappen met een aantal mensen van het hostel waaronder een stel Duitsers, Engelsen, een echte Texas Ranger en de eerste twee Nederlandse meiden die ik hier heb gezien. Ik had nog geen Nederlanders gezien, maar die avond kwamen ze ineens overal vandaan dus het werd erg gezellig terwijl het behoorlijk rustig was in de clubs. De Texas Ranger was al wat ouder dan wij en woonde al een half jaar in het hostel en liet ons dus alle kroegen en clubs zien. Hij vond zichzelf een hele stoere vent en dacht dat wij dat ook van hem vonden, maar gelukkig is er naast Engels nog een taal die wij Nederlanders erg goed spreken en dat is sarcasme, wat een mongol!Ik kon niet te veel drinken want ik had woensdag nog iets op het programma staan. Ik ga tijdens mijn reis heel veel vette dingen meemaken en Nieuw-Zeeland is natuurlijk het land van de extreme sporten dus ik dacht laat ik dan maar meteen goed beginnen. Daarom had ik een reservering gemaakt om mijzelf van de Auckland Harbour Bridge af te flikkeren met een stuk touw aan mijn voeten, ik zou echt gaan bungy jumpen! Ik had 's ochtens mijn ouders hiervan op de hoogte gesteld zodat ik mijn moeder even een slapeloze nacht zou bezorgen. Het was best een eindje lopen en ik wilde eerst wat mensen zien springen voordat ik zelf zou durven dus ik ben vroeg met opgewekte tegenzin op pad gegaan. Het leek mij wel heel erg vet om te doen, maar ik was echt best wel bang, en tijdens het lopen hoopte ik eigenlijk dat ik het misschien niet zou kunnen vinden of dat het niet door zou gaan omdat er te veel wind stond, er stond namelijk belachelijk veel wind. (Nu ik dit aan het typen ben voel ik mijn handen weer een beetje trillen trouwens haha) Maar 'gelukkig' kwam ik ruim op tijd aan bij de brug en met mij zouden nog 3 wat oudere Amerikanen gaan springen, ze waren erg aardig en daardoor daalde mijn angst een beetje. Ook voor hen was het de eerste sprong ooit dus vier strak gespannen gezichten liepen zwijgend achter elkaar de brug over. We waren wel gezekerd maar door de smalle loopbrug en de wind was het een behoorlijk eng tochtje naar het midden van de brug. Toen we eenmaal aangekomen waren in de overdekte windstille koepel was ik zo blij dat ik de tocht had overleeft dat ik bijna geen angst meer voor de sprong zelf had. De twee mensen die ons in het harnas hesen waren erg vriendelijk en konden mooi slap lullen waardoor ik nog meer vertrouwen kreeg. Twee Amerikanen gingen eerst en kwamen vol adrenaline en een grote grijns weer terug. Toen was het mijn beurt, ik moest met hele kleine stapjes de 'duikplank' op lopen, omhoog kijken en lachen (met duidelijke angst in mijn ogen) naar de camera. Toen er werd afgeteld dacht ik een halve seconde; zoek het allemaal maar uit ik doe het niet! Maar ik deed het wel....En het was echt supergaaf!!! Die verschrikkelijke stoot adrenaline die door je lichaam gaat (en die ik nu ook weer voel) is niet te beschrijven! Alsof je in een privé achtbaan zit waarvan je de baan niet kan zien en geen flauw idee hebt wat er de volgende seconde gaat gebeuren. Het moment dat je omhoog stuitert en even gewichtloos bent is wel een beetje naar want je wilt dan ergens heen (naar boven of naar beneden maakt niet uit) maar dat gaat niet. Echt een hele vette ervaring, iedereen was enorm opgelucht en zat vol energie. De terugtocht liepen er weer vier mensen zwijgend achter elkaar aan maar met een compleet andere blik in hun ogen, terugdenkend aan die geweldige ervaring. Al met al was de tocht over de brug dus zonder gekheid het engste van die dag!'s Avonds hebben we met onze gehele kamer heerlijk gekookt en omdat het studentenavond was hebben we met het complete hostel de stapavond van dinsdag nog eens 'dunnetjes' over gedaan. Vandaag ga ik mij klaarmaken voor de reis met de kiwi exprience die morgenochtend (donderdagavond nl) begint. Ik heb er enorm veel zin in om het land nu echt te gaan ontdekken! Ik zal op sommige plaatsen wat langer blijven zodat ik nog meer van het land te zien krijg en jullie ook een beetje op de hoogte te kunnen houden.Hopelijk is in Nederland ook alles goed, groetjes aan iedereen en tot de volgende keer dan maar weer!
Voor dinsdag had ik een dagje snorkelen even buiten Auckland op de planning staan, maar ik kwam erachter dat dat 'even buiten Auckland' toch zover weg was dat er niet eens bussen konden komen dus dat werd hem niet. Daarom nog maar een mooi park bezocht waar een enorm museum over de Maori cultuur staat. Het museum was inmiddels al dicht, maar wat mij betreft kom ik daar over een paar weken nog wel. 's Avonds ben ik gaan stappen met een aantal mensen van het hostel waaronder een stel Duitsers, Engelsen, een echte Texas Ranger en de eerste twee Nederlandse meiden die ik hier heb gezien. Ik had nog geen Nederlanders gezien, maar die avond kwamen ze ineens overal vandaan dus het werd erg gezellig terwijl het behoorlijk rustig was in de clubs. De Texas Ranger was al wat ouder dan wij en woonde al een half jaar in het hostel en liet ons dus alle kroegen en clubs zien. Hij vond zichzelf een hele stoere vent en dacht dat wij dat ook van hem vonden, maar gelukkig is er naast Engels nog een taal die wij Nederlanders erg goed spreken en dat is sarcasme, wat een mongol!Ik kon niet te veel drinken want ik had woensdag nog iets op het programma staan. Ik ga tijdens mijn reis heel veel vette dingen meemaken en Nieuw-Zeeland is natuurlijk het land van de extreme sporten dus ik dacht laat ik dan maar meteen goed beginnen. Daarom had ik een reservering gemaakt om mijzelf van de Auckland Harbour Bridge af te flikkeren met een stuk touw aan mijn voeten, ik zou echt gaan bungy jumpen! Ik had 's ochtens mijn ouders hiervan op de hoogte gesteld zodat ik mijn moeder even een slapeloze nacht zou bezorgen. Het was best een eindje lopen en ik wilde eerst wat mensen zien springen voordat ik zelf zou durven dus ik ben vroeg met opgewekte tegenzin op pad gegaan. Het leek mij wel heel erg vet om te doen, maar ik was echt best wel bang, en tijdens het lopen hoopte ik eigenlijk dat ik het misschien niet zou kunnen vinden of dat het niet door zou gaan omdat er te veel wind stond, er stond namelijk belachelijk veel wind. (Nu ik dit aan het typen ben voel ik mijn handen weer een beetje trillen trouwens haha) Maar 'gelukkig' kwam ik ruim op tijd aan bij de brug en met mij zouden nog 3 wat oudere Amerikanen gaan springen, ze waren erg aardig en daardoor daalde mijn angst een beetje. Ook voor hen was het de eerste sprong ooit dus vier strak gespannen gezichten liepen zwijgend achter elkaar de brug over. We waren wel gezekerd maar door de smalle loopbrug en de wind was het een behoorlijk eng tochtje naar het midden van de brug. Toen we eenmaal aangekomen waren in de overdekte windstille koepel was ik zo blij dat ik de tocht had overleeft dat ik bijna geen angst meer voor de sprong zelf had. De twee mensen die ons in het harnas hesen waren erg vriendelijk en konden mooi slap lullen waardoor ik nog meer vertrouwen kreeg. Twee Amerikanen gingen eerst en kwamen vol adrenaline en een grote grijns weer terug. Toen was het mijn beurt, ik moest met hele kleine stapjes de 'duikplank' op lopen, omhoog kijken en lachen (met duidelijke angst in mijn ogen) naar de camera. Toen er werd afgeteld dacht ik een halve seconde; zoek het allemaal maar uit ik doe het niet! Maar ik deed het wel....En het was echt supergaaf!!! Die verschrikkelijke stoot adrenaline die door je lichaam gaat (en die ik nu ook weer voel) is niet te beschrijven! Alsof je in een privé achtbaan zit waarvan je de baan niet kan zien en geen flauw idee hebt wat er de volgende seconde gaat gebeuren. Het moment dat je omhoog stuitert en even gewichtloos bent is wel een beetje naar want je wilt dan ergens heen (naar boven of naar beneden maakt niet uit) maar dat gaat niet. Echt een hele vette ervaring, iedereen was enorm opgelucht en zat vol energie. De terugtocht liepen er weer vier mensen zwijgend achter elkaar aan maar met een compleet andere blik in hun ogen, terugdenkend aan die geweldige ervaring. Al met al was de tocht over de brug dus zonder gekheid het engste van die dag!'s Avonds hebben we met onze gehele kamer heerlijk gekookt en omdat het studentenavond was hebben we met het complete hostel de stapavond van dinsdag nog eens 'dunnetjes' over gedaan. Vandaag ga ik mij klaarmaken voor de reis met de kiwi exprience die morgenochtend (donderdagavond nl) begint. Ik heb er enorm veel zin in om het land nu echt te gaan ontdekken! Ik zal op sommige plaatsen wat langer blijven zodat ik nog meer van het land te zien krijg en jullie ook een beetje op de hoogte te kunnen houden.Hopelijk is in Nederland ook alles goed, groetjes aan iedereen en tot de volgende keer dan maar weer!
-
24 November 2011 - 07:08
Moeders:
inderdaad weinig geslapen die nacht, was heel blij dat ik weer wat van je hoorde en alles goed is gegaan. Wil je de volgende keer deze extreme sporten niet van te voren melden!!!!
Heb ook nu weer van je verslag genoten, zal het nog meerdere keren lezen.
Dikke knuffel -
24 November 2011 - 10:07
Joris:
Hey Mick,
Super mooi avontuur, vooral die bungie. Daar moet je behoorlijk wat lef voor hebben. Super sociaal dat je je moeder zo hebt laten schrikken :) Ik hoop dat de bosbranden in Australië geen roet in je eten werpen (letterlijk en figuurlijk).
Geniet van het prachtige land.
Groetjes Joris -
24 November 2011 - 12:04
Ronald Van De Brug:
Mick,
Dat kun je je lieve moeder toch niet aan doen.. Leuk verslag verder. Succes met de komende avonturen! -
24 November 2011 - 12:19
Sonja Hendriks:
He mick. Allereerst gegeliciteerd met het behalen van je Bachelor. Wat zal jij nu een heerlijke vakantie hebben. Leuk om je verslag te lezen. Het nichtje van Wouter is nu in dezelfde buurt aan het rondreizen en heeft ook de sprong gewaagd. Haar verslag staat op Suzanhendrikswaarbenjenu.
Heel veel plezier verder!
-
24 November 2011 - 16:11
Ria:
Mick,
Laat je moeder niet zo zweten. Dikke foei!
Als ik je verhaal al lees krijg ik buikpijn.
Verder super gaaf natuurlijk wat je gedaan hebt.
Veel plezier.
Groetjes Ria
-
24 November 2011 - 17:10
Clary:
Hoi Mick,
Wat een prachtig verhaal. Veel plezier verder en heel sterkte voor Ans als je dit soort dingen blijft doen. -
24 November 2011 - 21:39
Leon:
he mick,
van die laatste paar minuten op skype kon ik helemaal niks meer verstaan. maar je klonk nogal enthousiast. (en blikkerig) wel heel vet dat je bent wezen touwtje springen. mij mag je wel van dat soort dingen op de hoogte houden.
liefs
je broertje -
25 November 2011 - 09:24
Arnte:
He schoonheid!
Wat een vette belevenissen allemaal, en heel vet op papier gezet. Je hebt een fan erbij op je blog ;). Genietze daar en doe geen dingen die ik ook niet zou doen ;).
PS. hoe zijn de kiwi dames?
-
25 November 2011 - 15:06
Simpele Veeeeeeeent:
Zuk lache verhaal Smick! Ziet er zuk uit gundert. Al wat volksjongens ontmoet? -
26 November 2011 - 09:37
Pap En Mam:
Hee mick
Heb je je bachelor gehaald?
Groetjes uit duitsland -
26 November 2011 - 22:37
Jeroen:
Leuk hoor, maar is het wel mogelijk om jezelf van een brug te gooien?
Dawilnie en dahoornie
groetjes van een andere simpele vent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
