Kia ora

Even een stoomcursus Maori voor jullie; Kia ora! Zo...klaar nu weten jullie ongeveer de helft van de taal van de Maori. Kia ora betekent namelijk, hallo, welkom, tot ziens, bedankt, welterusten, aangenaam kennis te maken en ga zo maar door. Onthouden dus als je ooit ineens tegenover een boze indiaan komt te staan.
Mijn reis met de Kiwi Experience is inmiddels is begonnen en ik moet zeggen dat ik nu al weet dat dit een van de gaafste maanden uit mijn leven zal worden. Vrijdagochtend ben ik om half negen met 50 compleet vreemden de bus ingestapt om richting de noordoostelijke Cormandel regio, Hot Water Beach, om precies te zijn gegaan. Een bont gezelschap uit Canada, Amerika, Noord-west Europa en Australie. Iedereen was op het begin nog een beetje onwennig en rustig, maar gelukkig bracht onze zeer, zeer prettig gestoorde buschauffeur daar gauw verandering in. Een wat oudere man die al 15 jaar op de bus zat, genaamd Nancy Brown, die iets te enthousiast vertelde waarom hij die naam had gekregen. Hij vertelde honderduit over de rare gebruiken in Nieuw-Zeeland, hoe goed de All Blacks wel niet waren en liet het niet na om elk land dat aanwezig was op de bus even op de hak te nemen.
We moesten een eindje door de bergen rijden voordat we op de plaats van bestemming waren, en eigenlijk waren die niet veel anders dan de alpen behalve dat er hier en daar een palmboom stond. Maar toen we eenmaal over de bergen konden kijken naar het strand... WAUW!!!
Het uiltieme vakantie oord, strand, palmbomen, kleine eilandjes en de Stille Zuidzee zover je kon zien!
We kwamen eigenlijk net iets te laat aan in Hot Water Beach, door de nodige mensen (dames) die niet meer dan een half uur zonder plaspauze konden. Het begon op Hot Water Beach namelijk net al weer vloed te worden zodat we nog maar een half uurtje hadden om erachter te komen waar dit dorpje zijn naam aan te danken had. Nu had Nancy al wat sterke verhalen verteld onderweg dus wij wisten niet zeker of Hot Water wel echt hot was, nou we hebben het geweten hoor! Op het strand hebben we een paar kuilen gegraven van ongeveer een meter die totdat we water tegenkwamen. Hot Water Beach had net zo goed Fucking Hot Water Beach kunnen heten! Echt gloeiend heet water, 60 graden ofzo kwam die kuilen binnen sijpelen dus we moesten water van de zee naar de kuilen brengen om er even in te kunnen staan. Dat was wel erg leuk, maar ik had mij opgegeven voor nog iets veel leukers, zee kayakken! (Ha eat that Leon!) Met 11 anderen werden we twee aan twee in een kayak gepropt en gingen we een paar kilometer langs de kust de eilanden en stranden ontdekken. Wat een geweldige natuur daar! We kwamen degene die niet gingen kayakken tegen op een strand genaamd Cathedral Cove, waar we met z'n allen lekker konden zwemmen en werden opgewarmd met een flinke bak koffie. Op de terugweg gingen we nog langs Ray Beach, en jullie raden het al: pijlstaartroggen! Eerst moeilijk te zien maar uitiendelijk zagen we er tientallen voorbij zweven sommige ruim een meter spanwijdte. Moe, voldaan en lichtelijk verbrand was het tijd om te gaan eten. Een grote georganiseerde chaos als 50 jongeren in een keer in een keuken van 10 bij 5 aan het koken gaan. Iedereen wilde snel klaar zijn want 's avonds zou het belangrijkste van de hele dag plaatsvinden; zuipen! Na een paar wijntjes werd ik door twee Ierse 'dames' volgegooid met wodka, waardoor het een heel gezellige avond werd. Nou is dames niet helemaal het juiste woord want ik ben nog nooit twee lompere meiden tegengekomen dan die twee. Meer scheldwoorden en gore moppen dan ik ooit had gehoord. Zelfs de buschauffeur, die uiteraard nuchter bleef, kreeg het er warm van! Verder lekker zitten ouwehoeren met Zweden en Nederlanders, wat toch wel lekker makkelijk praat. Ik kwam er overigens achter dat mijn reis eigenlijk helemaal niet zo vet is als ik eerst dacht. Bijna iedereen is veel langer weg dan ik, sommige gaan eerst een jaar werken in Australie, anderen pakken naast Australie, Nieuw-Zeeland ook nog voor het gemak compleet Zuid-Oost Azie en Amerika mee, heel erg vet! Maar niet bang zijn, ik zal netjes in februari weer terug op Schiphol zijn!De volgende ochtend moesten we om half acht al in de bus zitten dus de sfeer was toen uiteraard een stuk kalmer. Onderweg zijn we nog twee keer gestopt om even lekker te lunchen en door een mooi natuurgebied te wandelen. Toen kwamen we aan in Waitomo (twee honden), een wereldstad waar zo'n dikke 70 mensen wonen, hier stond een ondergronds avontuur op het programma. Blackwater Rafting, op een autoband door een rivier in een grot met miljoenen gloeiwormen! Het 'raften' was niet zo spectaculair, eigenlijk best wel relax want het was een kort nachtje. Maar het was wel heel erg mooi om op je bandje door een donkere grot te drijven met een soort groene sterrenhemel boven je. Nou zijn die gloeiwormen minder romantisch dan je zou denken; het zijn namelijk dikke larven en hetgene dat zo prachtig gloeit is hun poep, heel fijn! Maar desalniettemin weer een mooie ervaring rijker. Die avond ging het er een stuk rustiger aan toe, we zijn nog wel even naar de lokale kroeg geweest, maar niemand heeft het laat gemaakt.
De volgende ochtend mochten we ietsje langer uitslapen en waren we ook redelijk rap in Rotorua (tweede grootste meer). Rotorua word ook wel Rottenrua genoemd vanwege een aantal geisers en heet water bronnen waar waterstofsulfide uitkomt, waardoor de stad gedekt gaat in een constante walm van rotte eieren, zweet sokken en bierscheten. Een zeer fijne stad want zolang niemand het hoort, merkt ook niemand het ;)
's Middags ben ik met een groepje Zweden en Engelsen van de berg af gejakkerd in een soort mix tussen een rodel- en een kartbaan. Opzich wel grappig om een keer te doen, maar niet echt een 'must do' omdat je in Nieuw-Zeeland bent.
We hadden de hele dag niet gegeten en dat had een duidelijke reden: we mochten bij een Maori dorpje een traditioneel buffet komen eten, en we mochten zoveel eten als we maar wilden. Maar daarvoor moesten we wel eerst een echte (en dan bedoel ik ook echt serieus) proef doorstaan. We moesten een chief, leider van de groep kiezen (een Ier die dat per se moest van zijn leger commandant ofzo) en hij zou een soort beproevingsdans ondergaan. De beproeving was niet heel moeilijk, hij moest gewoon netjes stil blijven staan, de Maori op een bepaalde manier groeten, en een token van hen aannemen. Maar er werd ons verteld dat als hij, of een van ons in de lach zou schieten of de Maori na zou doen dat ze dat als een uitdaging zien en dan zouden we dus een flink probleem hebben want dan moet je dus tegen een krijger van 100 kilo met een speer in zijn hand vechten. Er zijn blijkbaar wel eens mensen geweest die met een blauw oog het dorp hadden verlaten. Maar gelukkig ging de beproeving goed en werden we hartelijk uitgenodigd om het dorp te betreden. Daar mochten we een kijkje nemen in het leven van een Maori stam. Je kon allerlei vreemde muziekinstrumenten bespelen, spelletjes doen, op de foto met de Maori en uiteraard de enige echte All Blacks Haka leren! Zoek maar op op youtube, de oorlogsdans waarbij ze zichzelf emotioneel, spiritueel, fysiek oppeppen en waarbij ze de bruine angst door de broeken van de tegenstanders laten lopen.
Er werden nog wat optredens gedaan waarbij een aantal verhalen, wapens en tradities aan bod kwamen.
Toen was het tijd voor het feestmaal, dat eerst door onze 'chiefs' uit de grond mocht worden gehaald. De Maori stoppen al het eten, aardappelen, groente, lam, kip enzo in grote rekken en boven hete kolen in de grond gestopt, waarna er aarde over wordt gedaan. Op deze manier wordt het gestoomt, gerookt en deels gebakken. Het was echt overheerlijk dat eten, iedereen at tot ie niet meer kon en toen nog een beetje extra. Gelukkig was er nog een toetje waar ik in mijn slokdarm nog een plekje voor vond.
Bij de bar in het hotel kregen we een hele hoop gratis drinken wat er echt niet meer bij kon en ons ook niet echt dronken maakte. Er werd nog wel een mooi, debiel kroegen spel gespeeld wat ze wat mij betreft ook maar in Nederland in moeten voeren.
Het was voor mij jammergenoeg de laatste avond dat ik met deze groep was want ik heb besloten om een extra dagje in Rotorua te blijven omdat het een prachtige stad is waar ik nog zelf nog niets van had gezien (en omdat het er zo lekker ruikt natuurlijk). Dat is eigenlijk best wel raar want die 50 vreemdelingen zijn in nog geen 3 dagen 50 vrienden van mij geworden dus het was een moeilijke beslissing. Maar er zijn een aantal van de groep die in de volgende stad een nachtje extra blijven en ik dus weer inhaal en terwijl ik dit aan het typen ben komt de volgende lading reisgenoten al weer binnen en ik weet zeker dat ik het daar net zo leuk mee ga hebben. Ik heb er weer enorm veel zin in, want de komende week gaan we Lord of the Rings territorium in en dan zal mijn kaak helemaal ontwricht worden van alle 'jawdroppings' door de prachtige natuur hier!
Vanuit een geweldig land; Kia ora!