Kerst in the Bay of Islands

Allereerst wil ik bij deze iedereen nog de beste wensen doen voor de afgelopen kerst, ik hoop dat jullie het net zo naar je zin hebben gehad als ik! Zaterdagochtend stond ik in Auckland al vroeg bij de halte voor de bus naar the Bay of Islands. Voor mij was het al zaterdag, maar voor veel mensen die rondliepen was het nog vrijdagavond. Zo ook voor een gast uit Wales die bezweet kwam aanhobbelen en zei dat zijn wekker was afgegaan terwijl hij nog in de kroeg stond! De eerste twee uur was hij nog erg gezellig, maar de rest van de middag heeft hij aan een stuk door geslapen. De bus was erg leeg, met maar twaalf mensen erin, ook waren de meesten nieuw voor de Kiwi-Experience en dus nog een beetje stil en zenuwachtig. Na een korte, verder weinig bijzondere rit, kwamen we rond het middaguur aan bij Pahia, het dorpje midden in the Bay of Islands. Het was heerlijk weer dus ben ik met een aantal naar het strand gegaan om daar even lekker te relaxen. 's Avonds stond er een prima barbecue voor Kerstavond op het programma. Daar kwam ik erachter dat de gemiddelde leeftijd van de groep tegen de 30 lag, maar gelukkig waren de meesten mentaal niet heel veel volwassener dan ik! Laat hebben we het echter niet gemaakt want we hadden een speciale Eerste Kerstdag in het verschiet. Samen met een Australiër, en een paar Britten, Duitsers en Brazilianen van de Kiwi Experience zat ik al vroeg in de bus. De rest van de bus was uiteraard gevuld met Japanners! Met een buschauffeur die klonk alsof hij stoned was en letterlijk alles drie keer herhaalde wat hij zei gingen we op weg naar het meest Noordelijke punt van Nieuw Zeeland, Cape Reinga. Het was een uurtje rijden naar het laatste plekje van beschaving in Nieuw Zeeland waar we even stevig gebruncht hebben om vervolgens de middle of nowhere in te gaan. De rit duurde maar een uur maar we gingen van groene weilanden met Hollandse koeien, door regenwouden met enorme Kauri bomen, via duinen die Scheveningen doen verbleken naar de adembenemende stranden van Cape Reinga. Geen slechte plek om je kerst te vieren dacht ik zo! Vanaf de rotsen aan de kust kon je verrassend duidelijk zien dat er twee zeeën bij elkaar kwamen want een eindje van de kust ontstonden uit het niets twee lijnen golven die recht op elkaar botsten. Na even te hebben gerelaxed op een prachtig strand met kraakhelder water was het tijd om met de bus door een rivier richting Ninety Mile Beach te rijden. De bus was speciaal aangepast zodat we door mul zand en modder konden rijden, maar als we stil kwamen te staan dan hadden we een flink probleem, want we reden over een soort drijfzand! Er liepen een aantal mensen langs de rivier en wij mochten bepalen of ze droog bleven of niet. Het eerste stel had geluk want die hadden een klein kind bij zich, maar de mensen die daar voor liepen kregen de volle laag. Ze waren nog maar net bekomen van de schrik of de jeep die achter ons reed kwam met hetzelfde idee! Haha, ach het was lekker weer en zo maak je nog eens wat mee op kerstdag. Halverwege de rivier stopten we op een droog stuk naast een duin van ongeveer 180 meter hoog. De bodyboards werden uitgeladen en we waren klaar voor een potje duinboarden! De zon was heel erg sterk en door de harde wind werd mijn zonnebrandcreme (en een deel van mijn huid) eraf gezandstraald, dus ik ben daar op die duin levend verbrand, maar het was het waard! Het was overigens ook nog een flinke klus om in dat mulle zand de duin op te komen terwijl je board bijna uit je hand waait en je bijna doorboort wordt door al het zand dat opwaait. Bovenaan gekomen ging ik plat op mijn buik liggen met mijn gezicht naar voren, ik moest zoveel mogelijk (behalve mijn voeten om mee te sturen) binnenboord houden. Met een gangetje van zo'n zestig per uur denderde ik de helling af, echt heel erg gaaf maar doordat mijn board schuin ging moest ik een paar keer remmen en haalde ik de rivier jammergenoeg niet. Dat moest sneller kunnen! Dus de tweede keer was ik van plan om helemaal niet te remmen of te sturen zodat ik zo snel mogelijk kon zijn... Nou ik heb het geweten! Al na een meter of twintig ging ik zo schuin en hard dat ik van mijn board af knalde en van de duin af tuimelde en een meter of tien verder compleet duizelig een faceplant maakte! Gelukkig had ik mij niet bezeerd, maar de laatste keer ging ik gewoon netjes zoals het hoorde van de berg af. Achteraf was de enige die de rivier haalde onze chauffeur, maar die bleek een soort van olie op zijn board te hebben gesmeerd. Het zand zat werkelijk overal dus toen we bij Ninety Mile Beach aankwamen ben ik direct de zee ingerend om mijzelf eens goed te wassen. Daarna was het tijd voor de terugweg naar beschaving over het strand, wat in het begin best een aparte gewaarwording was, maar na een paar mile was vond ik Ninety Mile Beach al niet zo bijzonder meer. Terug in Pahia bleek dat alle restaurants en supermarkten natuurlijk dicht waren vanwege de kerst en omdat de meesten, waaronder ik, zich niet hadden opgegeven voor het peperdure kerstdiner bij het hostel hadden we nu een probleem. Gelukkig hoorden we dat het kerstdiner niet veel soeps was, maar we begonnen toch zelf behoorlijk honger te krijgen en een kerstdiner van alleen bier dat ging hem niet worden, dus zijn we maar uit wanhoop het dorp ingegaan. En gelukkig kun je altijd rekenen op de Chinezen en Indiers die geen kerst vieren en dus toch nog open waren. Een overheerlijke pittige curry was dus mijn kerstdiner, niet echt een kerstdiner, maar als je de hele dag op het strand hebt gezeten heb je niet echt een kerst gevoel. Na het eten zijn we nog even lekker de kroeg in gegaan om kerst eens echt goed te vieren. Tweede Kerstdag, of Boxingday zoals ze dat in het Engels noemen, had ik een boottocht geplanned door the Bay of Islands. Het was weer prachtig weer en mijn verwachtingen waren erg hoog gespannen, want ik had veel goed verhalen gehoord over deze plek. We kregen zelfs de mogelijkheid om met dolfijnen te zwemmen, maar omdat ik dat al in Kaikoura had gedaan en het daar veel beter scheen te zijn heb ik het maar bij een gewone cruise gelaten. We waren nog geen kwartier de haven uit of de eerste dolfijnen waren al te zien. Deze dolfijnen waren duidelijk een stuk groter dan degene waar ik mee heb gezwommen, maar het waren er ook veel minder. Bovendien waren er babydolfijnen bij en daarom mocht er niet mee gezwommen worden, een afknapper dus voor degene die zich daarvoor hadden opgegeven. De boottocht langs alle eilanden was verder erg mooi, maar als je al door Milford Sound hebt gevaren niet echt heel erg speciaal. Er waren verder geen mensen die ik kende op de boot dus na een tijdje werd het ook een beetje saai. Ik ben dus opzich blij dat ik het heb gezien, maar het zal niet in mijn top 5 van Nieuw Zeeland komen. Om drie uur ben ik weer met de bus vertrokken naar Auckland en zat mijn reis met de Kiwi Experience er definitief op. Het was een maand van uitzinnige ervaringen, prachtige natuur, heel veel lachen en geweldige mensen. Ik kan het iedereen aanraden om op deze manier te reizen. Het is heerlijk relaxed, want veel wordt voor je geregeld, maar je kunt je tijd ook helemaal zelf invullen en doen wat je wilt. Het is een geweldige manier om veel mensen te leren kennen die allemaal in dezelfde mood zijn als jij, maar ook als je een keer in een groep zit die je niet bevalt kan je gewoon een andere bus nemen. Je krijgt veel korting op accomodatie en de beste activiteiten en bovendien kunnen de buschauffeurs en mensen waarmee je reist je de beste tips geven.Ik heb in ieder geval de tijd van mijn leven gehad hier de afgelopen maand!Hier in Auckland heb ik de afgelopen paar dagen niet heel veel gedaan. Een beetje tot rust gekomen van mijn reis, lekker een beetje gesport en veel op internet gezeten om mij een beetje voor te bereiden op de weken die komen gaan. Woensdag ben ik nog wel even naar het Auckland Museum geweest wat best wel interessant was omdat ik daar veel meer over de cultuur van, niet alleen de Maori, maar ook andere volkeren in de Stille oceaan, te weten ben gekomen. Bovendien was er een hele verdieping over oorlogen van Nieuw Zeeland en ook dat was erg boeiend. Ik wist bijvoorbeeld niet dat Nieuw Zeeland veel heeft meegevochten in beide wereldoorlogen en dat tijdens se Eerste Wereldoorlog zelfs een derde van de beroepsbevolking is omgekomen! Die avond ben ik ook nog even gaan stappen met een aantal van de Kiwi Experience waar ik inmiddels al 4 keer afscheid van heb genomen en nu (als het goed) is echt niet meer zie! Het weer is inmiddels ook een beetje omgeslagen want de afgelopen paar dagen heb ik veel regen gehad. Wat mij betreft dus een mooie tijd om naar zonnigere oorden te vertrekken! Maar uiteraard niet voordat ik oud en nieuw heb gevierd op Waiheke, het eiland van mijn toekomstige zomerhuisje! Ik wens iedereen een voorspoedige jaarwisseling en een geweldig feest! Kia ora!